ՄԻՔԻԱՅ

Գլուխ 7

Վա՜յ ինծի, որ ամառնային պտուղը քաղուածի պէս, Այգեկութէն մնացած ճիռերու պէս եղայ։ Ուտելու ողկոյզ չկայ։ Հոգիս կանխահաս պտուղներու կը ցանկայ։
2 Բարեպաշտը երկրէն կորսուեցաւ։ Մարդոց մէջ ուղիղ մէկը չկայ։ Ամէնքը արիւններու համար դարան կը մտնեն։ Ամէն մարդ իր եղբայրը որոգայթով կ’որսայ։
3 Ձեռքերով չարութիւն ընելու համար Իշխանը պարգեւ կը պահանջէ Եւ դատաւորը կաշառքի կը նայի։ Մեծ մարդը իր սրտին ցանկութեանը համեմատ կը խօսի։ Այսպէս զանիկա կը ծռեն։
4 Անոնց աղէկը՝ փուշի պէս, Շիտակը փշեղէն ցանկէն գէշ է. Քու դէտերուդ օրը քու պատիժդ եկաւ, Անոնց շփոթութիւնը հիմա պիտի ըլլայ։
5 Բարեկամի մի՛ հաւատաք, Մտերիմ բարեկամի մի՛ ապաւինիք, Ծոցդ պառկողէն բերնիդ դռներուն հսկէ՛.
6 Քանզի տղան իր հայրը կ’անարգէ, Աղջիկը՝ իր մօրը դէմ ու հարսը իր կեսուրին դէմ կ’ելլէ. Մարդուն թշնամիները իր ընտանիքն են։
7 Բայց ես Տէրոջը պիտի սպասեմ, Իմ փրկութեանս Աստուծոյն պիտի յուսամ, Իմ Աստուածս ինծի պիտի լսէ։
8 Ո՛վ իմ թշնամիս, վրաս մի՛ խնդար. Թէեւ իյնամ՝ պիտի ելլեմ, Թէեւ խաւարի մէջ նստիմ՝ Տէրը ինծի լոյս պիտի ըլլայ։
9 Տէրոջը բարկութիւնը պիտի կրեմ Քանզի անոր դէմ մեղք գործեցի Մինչեւ անիկա իմ դատս պաշտպանէ ու ինծի իրաւունք ընէ, Զիս լոյսը հանէ ու իրեն արդարութիւնը տեսնեմ։
10 Այն ատեն իմ թշնամիս պիտի տեսնէ. Ամօթը պիտի ծածկէ զանիկա, որ ինծի կ’ըսէր թէ՝ «Ո՞ւր է քու Տէր Աստուածդ»։ Իմ աչքերս զանիկա պիտի տեսնեն. Հիմա անիկա փողոցներուն ցեղին պէս ոտքի կոխան պիտի ըլլայ։
11 Այն օրը որ քու պարիսպներդ շինուին Նոյն օրը Աստուծոյ խօսքը հեռացած պիտի ըլլայ։
12 Այն օրը Ասորեստանէն եւ պարսպապատ քաղաքներէն Ու պարիսպէն մինչեւ Գետը Եւ ծովէ ծով ու լեռնէ լեռ քեզի պիտի գան։
13 Սակայն երկիրը ամայի պիտի ըլլայ իր բնակիչներուն պատճառով, Որպէս զի իրենց գործերուն պտուղէն ուտեն։
14 Քու գաւազանովդ հովուէ՛ քու ժողովուրդդ, Քու ժառանգութեանդ խաշինքը, Որ առանձին անտառ մը կը նստի Կարմեղոսի մէջ։ Անոնք հին օրերու պէս Բասանի ու Գաղաադի մէջ թող արածին։
15 Անոր հրաշքներ պիտի ցուցնեմ, Ինչպէս այն օրերը, երբ Եգիպտոսէն ելար։
16 Ազգերը պիտի տեսնեն Ու իրենց բոլոր քաջութենէն պիտի ամչնան։ Բերնի վրայ ձեռք պիտի դնեն Ու անոնց ականջները պիտի խլանան։
17 Օձի պէս հող պիտի լզեն, Երկրի սողուններուն պէս Իրենց պահուըտած տեղերուն մէջ պիտի դողան, Մեր Տէր Աստուծմէն պիտի զարհուրին Ու քեզմէ պիտի վախնան։
18 Քեզի պէս Աստուած ո՞վ կայ, Որ անօրէնութեան կը ներէ Ու իր ժառանգութեանը մնացորդին յանցանքը անտես կ’ընէ. Իր բարկութիւնը յաւիտեան չի պահեր, Քանզի ողորմութիւնը կը սիրէ։
19 Անիկա պիտի դառնայ, մեզի ողորմութիւն պիտի ընէ, Մեր անօրէնութիւնները ոտքին տակ պիտի առնէ։ Այո՛, անոնց բոլոր մեղքերը Ծովուն խորութեանը մէջ պիտի նետես։
20 Յակոբին ճշմարտութիւն պիտի ընես Եւ Աբրահամին՝ ողորմութիւն, Ինչպէս հին օրերէն ի վեր Մեր հայրերուն երդումով խոստացեր ես։