ارمييا
فصل 10
ای خاندان اسرائیل كلامی را كه خداوند به شما می‌گوید بشنوید!
2 خداوند چنین می‌گوید: «طریق امّت‌ها را یاد مگیرید و از علامات افلاك مترسید زیرا كه امّت‌ها از آنها می‌ترسند.
3 چونكه رسوم قومها باطل است كه ایشان درختی از جنگل با تبر می‌برند كه صنعت دستهای نجّار می‌باشد.
4 و آن را به نقره و طلا زینت داده، با میخ و چكش محكم می‌كنند تا متحرك نشود.
5 و آنها مثل مترس در بوستان خیار می‌باشند كه سخن نمی‌توانند گفت و آنها را می‌باید برداشت چونكه راه نمی‌توانند رفت. از آنها مترسید زیرا كه ضرر نتوانند رسانید و قوّت نفع رسانیدن هم ندارند.»
6 ای یهوه مثل تو كسی نیست! تو عظیم هستی و اسم تو در قوّت عظیم است!
7 ای پادشاه امّت‌ها كیست كه از تو نترسد زیرا كه این به تو می‌شاید چونكه در جمیع حكیمان امّت‌ها و در تمامی ممالك ایشان مانند تو كسی نیست.
8 جمیع ایشان وحشی و احمق می‌باشند، تأدیب اباطیل‌چوب (بُت) است.
9 نقره كوبیده شده از ترشیش و طلا از اوفاز كه صنعت صنعتگر و عمل دستهای زرگر باشد می‌آورند. لاجورد و ارغوان لباس آنها و همه اینها عمل حكمت‌پیشگان است.
10 امّا یهوه خدای حّق است و او خدای حی و پادشاه سرمدی می‌باشد. از غضب او زمین متزلزل می‌شود و امّت‌ها قهر او را متحمّل نتوانند شد.
11 به ایشان چنین بگویید: «خدایانی كه آسمان و زمین را نساخته‌اند از روی زمین و از زیر آسمان تلف خواهند شد.»
12 او زمین را به قوّت خود ساخت و ربع مسكون را به حكمت خویش استوار نمود و آسمان را به عقل خود گسترانید.
13 چون آواز می‌دهد غوغای آبها در آسمان پدید می‌آید. ابرها از اقصای زمین برمی‌آورد و برقها برای باران می‌سازد و باد را از خزانه‌های خود بیرون می‌آورد.
14 جمیع مردمان وحشی‌اند و معرفت ندارند و هر كه تمثالی می‌سازد خجل خواهد شد. زیرا كه بُت ریخته شده او دروغ است و در آن هیچ نفس نیست.
15 آنها باطل و كار مسخرگی می‌باشد در روزی كه به محاكمه می‌آیند تلف خواهند شد.
16 او كه نصیب یعقوب است مثل آنها نمی‌باشد. زیرا كه او سازنده همه موجودات است و اسرائیل عصای میراث وی است و اسم او یهوه صبایوت می‌باشد.
17 ای كه در تنگی ساكن هستی، بسته خود را از زمین بردار!
18 زیرا خداوند چنین می‌گوید: «اینك من این مرتبه ساكنان این زمین را از فلاخَن خواهم انداخت و ایشان را به تنگ خواهم آورد تا بفهمند.»
19 وای بر من به سبب صدمه من. جراحت من علاج‌ناپذیر است امّا گفتم كه مصیبت من این است و آن را متحمل خواهم بود.
20 خیمه من خراب شد و تمامی طنابهای من گسیخته گردید، پسرانم از من بیرون رفته، نایاب شدند. كسی نیست كه خیمه مرا پهن كند و پرده‌های مرا برپا نماید.
21 زیرا كه شبانان وحشی شده‌اند و خداوند را طلب نمی‌نمایند بنابراین كامیاب نخواهند شد و همه گله‌های ایشان پراكنده خواهد گردید.
22 اینك صدای خبری می‌آید و اضطراب عظیمی از دیار شمال. تا شهرهای یهودا را ویران و مأوای شغالها سازد.
23 ای خداوند می‌دانم كه طریق انسان از آن او نیست و آدمی كه راه می‌رود قادر بر هدایت قدمهای خویش نمی‌باشد.
24 ای خداوند مرا تأدیب نما امّا به انصاف و نه به غضب خود مبادا مرا ذلیل سازی.
25 غضب خویش را بر امّت‌هایی كه تو را نمی‌شناسند بریز. و بر قبیله‌هایی كه اسم تو را نمی‌خوانند، زیرا كه ایشان یعقوب را خوردند و او را بلعیده، تباه ساختند و مسكن او را خراب نمودند.