Psalmów
rozdział 77
Przedniejszemu śpiewakowi dla Jedytuna psalm Asafowy. (77:2) Głos mój podnoszę do Boga, kiedy wołam; głos mój podnoszę do Boga, aby mię wysłuchał.
2 (77:3) W dzień utrapienia mego szukałem Pana: wyciągałem w nocy ręce moje bez przestania, a nie dała się ucieszyć dusza moja.
3 (77:4) Wspominałem na Boga, a trwożyłem sobą; rozmyślałem, a utrapieniem ściśniony był duch mój. Sela.
4 (77:5) Zatrzymywałeś oczy moje, aby czuły; potartym był, ażem nie mógł mówić.
5 (77:6) Przychodziły mi na pamięć dni przeszłe i lata dawne.
6 (77:7) Wspominałem sobie na śpiewanie moje; w nocym w sercu swem rozmyślał, i wywiadywał się o tem duch mój, mówiąc:
7 (77:8) Izali mię na wieki odrzuci Pan, a więcej mi już łaski nie ukaże?
8 (77:9) Izali do końca ustanie miłosierdzie jego, i koniec weźmie słowo od rodzaju aż do rodzaju? Izali zapomniał Bóg zmiłować się?
9 (77:10) Izali zatrzymał w gniewie litości swoje? Sela.
10 (77:11) I rzekłem: Toć jest śmierć moja; wszakże prawica Najwyższego uczyni odmianę.
11 (77:12) Wspominać sobie będę na sprawy Pańskie, a przypominać sobie będę dziwne sprawy twoje, zdawna uczynione.
12 (77:13) I będę rozmyślał o wszelkiem dziele twojem, i o uczynkach twoich będę mówił:
13 (77:14) Boże! święta jest droga twoja. Któryż Bóg jest tak wielki, jako Bóg nasz?
14 (77:15) Tyś jest Bóg, który czynisz cuda; podałeś do znajomości między narody moc twoję.
15 (77:16) Odkupiłeś ramieniem twojem lud swój, syny Jakóbowe i Józefowe. Sela.
16 (77:17) Widziały cię wody, o Boże! widziały cię wody, i ulękły się, i wzruszyły się przepaści.
17 (77:18) Obłoki wydały powodzi; niebiosa wydały gromy, a strzały twoje tam i sam biegały.
18 (77:19) Huczało grzmienie twoje po obłokach, błyskawice oświeciły okrąg ziemi, ziemia się wzruszyła i zatrzęsła.
19 (77:20) Przez morze była droga twoja, a ścieżki twoje przez wody wielkie, wszakże śladów twoich nie było.
20 (77:21) Prowadziłeś lud twój, jako stado owiec, przez rękę Mojżesza i Aarona.